
Akşam üzeri İzmir'e bağlandık yine. Babaannesi ve halası "zeynep" diye seslendikçe, sesin geldiği yöne bakıp bakıp, neden kimse yok diye şaşırdı Zeyno. Tabii biz yine çok güldük O'nun bu şaşkın hallerine :))
Keyifli gün maalesef keyifsiz bitti. Ben Zeynep'i akşam uykusuna hazırlarken, bir süredir hasta olan dayısının durumunu öğrenmek için Edremit'i arayan Osman kötü haberi aldı. Sadece birkaç dakika önce dayısı aramızdan ayrılmıştı. Birkaç telefon konuşmasının ardından ilk vapurla karşıya geçti ve o gece Edremit'e doğru yola çıktı. Biz de anne-kız başbaşa geçirdik bu geceyi.
3 yorum:
Başınız sağolsun...
Baba kızı dışarı göndermek çok iyi fikir. Bazen ben de yapıyorum. Sabahları ben kahvaltı hazırlarken markete birlikte gidiyorlar, o zaman bile işimi daha rahat yapabiliyorum.
Başınız sağolsun.
Ceren'den Zeynep'e sevgiler...
Merhaba Pinar ve Keo,
teşekkürler...
Nurdan
Yorum Gönder