Babam Erzurum'da. Kara kışa aldırmadan gitti; bizim için. Her mevsim seviyor zaten oraları. Ama şansına kar yağmış bugün. Hem de yerde 4 parmak tutacak kadar... Annem de 2 günlük desteğe geldi yine bana. Bugün anneanne torun birlikte vakit geçirdiler. Ben kendimi çalışmaya verdim. Emzirme ve yemek molasının dışında neredeyse hiç kalkmadım bilgisayarın başından. Uzun zamandır bu kadar aralıksız çalışamamıştım, çok iyi oldu. Bir sürü iş toparladım.Bu kadarla da kalmadık. Zeyno akşam uykusuna yatınca daldık benim odaya. Dolabımı tamamen boşaltıp, yeniden düzenledik. Osman, annemin Bauhaus'tan, dolabımın ölçülerine göre kestirdiği rafları da takınca süper oldu. Yıllardır hangar gibi kullandığm dolap adama döndü. Ben de rahat bir uykuya dalacağım bu gece. İşler epey yol aldı. Aylardır el süremediğim dolabım da toplandı. Ohh be... Var mı anne desteği gibisi? Hangi yaşta olursan ol...
Foto notu: Fotoğraf akşam sofrasından. Biz yemek yerken Zeyno mutlaka mama sandalyesiyle yanımızda oluyor. Eğer karnı açsa kendi mamasını yiyor (daha doğrusu ben bir yandan yediriyorum), değilse bir parça ekmek kemiriyor "hımmm" diye diye. Bir de Osman'ın ve annemin sofradan tattırdıklarını...
1 yorum:
ana gibi yar olmaz demişler ya.gerçi erkekler söyler bunu hep ama valla çok doğru.bir tek onlar anlıyor bizi ve ne yaşta olursak olalım kahrımızı hep çekecek kadar toleranslı oluyorlar...
Yorum Gönder