Kriz ki, ne kriz!

Makyaj değil, fotoşop değil... Bildiğimiz mor işte; hani şu herhangi bir düşme-çarpma sonrası olandan... Üstelik bu biraz iyileşmiş hali. Peki nasıl oldu? Anlatmaya başlayayım...

Soğuğa ve ayaza aldırmadan, dışarı çıkmak için hazırlanır Zeyno ve babası. Apartmanın içinde, merdivenlerden çıkarken Zeyno dengesini kaybeder ve merdivenlerden geriye doğru yuvarlanır. Sonuç bol ağlama ve bu mor göz...

Şimdi hikayeyi başa alıp, tekrar anlatayım:

Soğuğa ve ayaza aldırmadan, dışarı çıkmak için hazırlanır Zeyno ve babası. 3. kattan en alt kata kadar inerler. Zeyno'nun pusetini almış, tam kapıdan dışarı çıkacakkennnn... Zeyno "üst kapıdan çıkalım" diye tutturur. Babasının tüm ikna çalışmaları boşa gider. Sonunda baba elinde pusetle önde, Zeyno arkada merdivenleri çıkmaya başlar. Zeyno dengesini kaybeder ve merdivenlerden yuvarlanır. Sonucu biliyorsunuz...

Şimdi biraz daha başa gidelim. Yaklaşık 1 ay öncesine...

Nedenini bilmiyorum (zaten 27 ayı geride bırakan annelik deneyimimden, bu sorunun cevabını aramamam gerektiğini de biliyorum!) Belki çıkma zamanı gelen ikinci küçük azılar, belki de 2 yaş bunalımı? Neden her neyse, yaklaşık bir aydır tam bir kriz durumu var bizim evde... Söylediklerimizi büyük bir dikkatle dinleyen, her duruma kolayca uyum gösteren, anlayışlı, sosyal, sevimli Zeynep gitti; yerine her şeye mızmızlanan, her istediğini ağlayarak yaptırmaya çalışan, her şeye itiraz eden, suratsız bir Zeynep geldi.

Üstelik her geçen gün daha da vahim bir hal alıyor durum. Son bir haftadır "istemiyorummm!" diye ağlayarak, öğlen uykusuna yatmıyor. Tıkır tıkır işleyen akşam rutini de bir anda yok oldu ortadan. "Uykum yokkkk!" bağrışlarıyla, saat 23:00'ı buluyor uykuya geçmesi. Üstelik öyle odasında, yatağında falan da değil, evin herhangi bir köşesinde kucak kucağa... Gece 03:30 gibi birisi dürtüp, uyandırıyor sanki. Durum yine ağlama. Ağlama nedeni "hadi oynayalım!" Zor bela ikna, yanyana yatış. Gece boyunca Zeyno'nun ha bire ağlanması. Uykusunda bile mızmızlığa ve itiraza devam!

Nedenini bilmediğim gibi ne zaman geçeceğini de bilmiyorum. Sabretmeye ve hayatımı bu yeni duruma (ve zamanlamaya) göre yeniden organize etmeye çalışıyorum. Umarım çabuk geçecek!