Bundan 2 sene önce, hemen önümde duran beşikte uyurken, uzun uzun bakıp, "bu nasıl büyüyecek?" diye iç geçirdiğim bebek artık 2 yaşında. Artık* benimle sohbet eden,
* isteklerini/istemediklerini net bir şekilde anlatan
* arkadaşları olan
* aşık olan
* inatlaşan
bir kızım var...
"İlk dişi ne zaman çıkacak?, acaba ne zaman düşmeden yürümeye başlar?, memeyi nasıl bırakacak?, ah bi konuşsa, o zaman her şey çok kolay olacak" diye diye büyüttüğüm Zeyno, artık 2 yaşında. Artık bebek değil, bir çocuk...
Ben bilgisayarın başında oturmuş, bu yazıyı yazıyorum... Zeyno, üzüm dolu tabağı kucağında, koltukta oturmuş, çizgi film seyrediyor. "Topkekimi yemiycem, biraz daha üzüm ver" diye laf atıyor bana. Benim kızım gerçekten büyümüş!
