Uzunnn bir ara

Yazmayı düşündüğüm konular listesi gitgide uzarken, tuvalet konusunu yazmaya başlamıştım aslında. Ama o kadar derin bir mevzu ki bu, yarım kaldı. Bu konuda yapılabilecek en kısa son durum özeti: Bir ileri, iki geri. Siz anlayın artık. Yine de bir ümit lazımlığı, alıştırma külotlarını ve normal külotları koyacağım valize...

Nihayet beklenen gün geldi. Yarın öğleden sonra yaz tatilimiz resmen başlayacak...

Bilgisayarımı yanıma almamak için var gücümle çalıştım ve becerdim. Eylül sayılarının tüm hazırlıkları tamam, dönüşe birkaç küçük detay bekliyor beni sadece. Bavulları hazırlayıp, Osman'a verdim. 2 büyük bavul, bir küçük valiz, bir büyük sırt çantası ve bir bisiklet. Benim götüreceğim küçük valiz dışındakiler, şu anda Osman'la birlikte deniz yolculuğuna çıktılar. Öğleden sonra Zeynep'le birlikte uğurladık O'nu. Salı günü Foça'da olacak...

Yarın ev temizlenecek. Bu konuda takıntılıyım ben; tatile çıkarken ev mutlaka temiz bırakılmalı. Ayrıca tüm çamaşırlar yıkanmış, ütüler yapılmış, bulaşık makinesi boşaltılmış olmalı. Tost makinesinin ızgaraları, demlikler yıkanmalı. 5 litrelik pet su yedek bırakılmalı. Yataklara temiz nevresimler geçirilmeli, buzdolabında bozulacak hiçbir şey kalmamalı, kapının önündeki çöp kovası yıkanmalı... Tüm bunlar yapılmalı ki, dönüşte rahat edilsin. Tatilin enerjisi bir anda uçup, gitmesin...

Planım temizliğin ardından Hüsniye Abla'yla birlikte karşıya geçmek. O yüzden bu akşam Ada'dakilerle vedalaştım.

Ve planın geri kalan kısmı:

* Yarın akşam üstü ana-kız saçlarımızı kestireceğiz. İkimizin de saçları bir ayda çok uzadı...
* Salı sabahı Pınar'la kahvaltı edeceğiz; tabii kızlar da olacak. (Bu son an planını çok sevdim)
* Salı akşamüstü uçağıyla da İzmir'e gideceğiz...
* Cumartesi Foça'ya geçilecek...
* 5 Ağustos'a kadar Foça'dayız.
* 6-7 Ağustos İzmir'deyiz. Valiz tatilin ikinci ayağı için yeniden hazırlanacak
* 8-16 Ağustos Datça
* 17-21 Ağustos İzmir
* ve 21 Ağustos dönüş

Son günlerde canımı sıkan bir sürü şey oldu üstüste; içimde pır pır eden, beynimi kurcalayan bir şeyler var o yüzden. Umuyorum ki, her şey yolunda gidecek ve keyifli bir tatil geçireceğiz.

21 Ağustos'a kadar bilgisayarımdan uzak olacağım. Fotoğraf yükleyemesem de, arada bir yerlerden kaçamak yapıp, birkaç satır yazar mıyım? Bilmiyorum...

Tek bildiğim Ege'nin keyfini çıkarmak istediğim. Emekleyen Zeynep'le tatil çok keyifli ve kolay geçmişti. Bakalım yürüyen (hatta artık hep koşan) Zeynep'le nasıl geçecek?!

Teyze... Teyze...

Keyifli bir Pazartesi sabahıydı... Sabah balkonda kahvaltımızı yaptık; serçelere, martılara seslendik. Geçen vapurlara, faytonlara... Bir kova suyla oynaştık yine balkonda... Saat 11 gibi dondurma krizimiz tutunca, attık kendimizi dışarı. Her zamankinden; bir top kaymaklı... Öğlene kadar sahilde takıldık ve Osman'la buluşup, evin yolunu tuttuk. Ne olduysa o arada oldu. Yokuşu yarılamış, Revir'le lojman kapısının ortasında bir yerlere gelmişken, yokuştan kontrol edilemeyecek bir hızla inen bisikletli, yaşlı teyzeye çarpıverdi. Osman ve çevredekiler revirin bahçesine doğru "doktor çağırın" diye bağırırken, bir anda kalabalıklaştı yerde yatan teyzenin başı. Kocası da başındaydı şaşkın... Birkaç dakika içinde önce doktor, sonra ambulans geldi. Teyzeyi sedyeye bağlayıp, götürdüler. Çarpan genci de karakola...

Tüm bu olanları karşı kaldırımdan izledik Zeyno'yla. Şaşkınlığı azalsın diye kısaca özetledim O'na olanları: "Abi çok hızlı gidiyordu. Duramayınca teyzeye çarptı. Doktor abiler geldi, teyzeyi hastaneye götürdü. Uff olup olmadığına bakacaklar. Sonra da teyze evine gidecek". Anlattıklarımı dikkatle dinledi ve her kelimesini anladı. Ve o kadar üzüldü ki, öğlen uykusuna dalarken, uyandıktan sonra ve tüm gün boyunca "teyze, teyze... abi, abi... hızlı hızlı..." diyerek bana olayı tekrar tekrar anlattırdı. Her seferinde teyzenin iyi olduğunu söyledim. 3 gün geçti, hala aklında ve üzgün...

Hayat böyle bir şey işte Zeyno, bir anlık. İşte o yüzden en çok "anı yaşayabilmeyi becermeni" öğretmek istiyorum sana. Bakalım ben bunu becerebilecek miyim?