Çok gecikmeli bir yazı

Aslında tatile çıkmadan bir hafta kadar önce (yani bugünden 3 hafta kadar önce) yazmıştım aşağıdaki yazıyı. Ama koyacağım fotoğraflara bir türlü elim değmeyince, yayınlaması kaldı bu zaman... Sonuç: İki gecikme girizgahlı bir yazı...

**
Osman’ın Mayıs sonundaki İsviçre gezisine ben de dahil oldum son anda. Zeynep’i 7 günlüğüne (ki, birbirimizi hiç görmediğimiz en uzun ayrılığımız) anneme teslim ettik ve yola çıktık. Biz İsviçre’de gezerken Zeyno da bol bol kusup, surat asmış. Anneme göre kusmaların nedeni psikolojik; ama ben biliyorum ki, o sıra çocuklarda zaten salgın olan enfeksiyon!

Biz yokken çok şey olmuş Türkiye’de. Dönüşümüze 2 gün kala, İstanbul’daki arkadaşımla yaptığım telefon görüşmesinden sonra, tesadüfen haberimiz oldu olaylardan. O andan itibaren, geceleri otelde haberleri izledik. Dönene kadar da içimiz içimizi yedi.

Tüm bu olanların moral bozukluğuyla da, son notumdan bu yana geçen süreye sığan bir madalya, bir diploma ve bir partiyi yazamadım. Şimdi, daha fazla unutmayayım diye, çok da detaylandırmadan özetleyeceğim burada.

**

 

 Mezuniyet Gösterisi'nden - Tavşan şarkısını söylerken

 

Mezuniyet Gösterisi'nden - Taçlar kafada, Zeyno mutlu...

 

Mezuniyet Gösterisi'nden - Kurdela dansı

 

Dönüşümüzün ertesi günü, 3 Haziran’da Zeyno’nun mezuniyet gösterisi yapıldı. “Anne çok heyecanlıyım” demişti bir hafta önce bana. “Bu kaçıncı gösterin, neden heyecanlanıyorsun ki?” dediğimde de “Gösteri yapacağımız için değil, kep atacağımız için heyecanlıyım” demişti. Zaten ondan sonra da sık sık kepini havaya nasıl fırlatacağını çalıştı...

 

Beklenen an... Kepler havaya...

 

Zeyno'nun ilk öğretmeni Emine Öğretmen... Çok şanslıyız, çok! Hiç unutmayacağız...

 

 Mezuniyet Hatırası

 

8 Haziran akşamüstüsü, Zeyno’nun voleybol grubundaki tüm çocuklar ve aileleri, Beylerbeyi Spor Kulübü’nün sahasında toplandık. Formalarıyla görmeye alışık olduğumuz kızlar süslü püslüydü bu kez. 1 yıllık emeklerinin karşılığında, hepsinin boynuna birer madalya taktı öğretmenleri. Onlar sevindi, biz gururlandık. Taşınacağımız için burada voleybola devam edemeyecek ama geçen kış katıldığı antrenmanların Zeyno’ya katkısı tartışılmaz.

 Madalya Sürprizi 

 

Elçin & Handan Öğretmen... Zeyno'da emekleri çok  

 

13’ünde Zeyno doğumgününü kutladı okulda. Onun isteğiyle evde, birlikte yaptık pastayı. Biri çilekli-çikolatalı, diğeri muzlu-çikolatalı. Yanına da, tarifini yine Zeyno’nun verdiği makarna salatası ile (makarna, rende salatalık, nane ve yoğurt), zeytin ezmeli mini sandviçler hazırldık.

Okulda doğumgünü kutlamaca...   

 

Ve 3 yıldır dilinden düşürmediği parti de 15 Haziran’da evde oldu. Toplam 9 çocuk oldular; 4 kız, 5 oğlan. Oğlanlardan biri fazlaca hareketli olunca, parti pek de Zeyno’nun hayal ettiği gibi olmadı. Bir de sanırım beklediği başka kişiler vardı ki; “çok az kişiyiz, o yüzden hiç eğlenceli geçmiyor” diye yakındı. Ama onun isteğiyle, ev süslendi, arkadaşlara hamburger yapıldı ve dondurma ikram edildi. Bu partiden benim çıkardığım sonuç: Erkek çocukları gerçekten çok farklı!

 

 Evde parti zamanı

 

 

Ve 14 Haziran’da diploma aldı Zeyno; anaokulu diploması. Eylül hepimiz için yeni bir başlangıç olacak. Taşınacağız... Yeni bir evimiz, yeni komşularımız olacak. Osman yeni işyerine başlayacak; ben yeniden homeoffice çalışmaya başlayacağım. Ve Zeyno ilkokula başlayacak.

Her zamankinden farklı söylebileceğim bir şey yok; zaman çok hızlı geçiyor...

 

Karamürsel'de ev seçmece gününden bir hatıra